Warsztaty modlitewne
Litanie Adwentowe 2016
Dwa lata temu, podczas Adwentu dowiedziałam się, że po raz pierwszy jestem w ciąży. Moje serce jednocześnie szalało z radości i tonęło w obawach. Czy jestem gotowa na bycie mamą? Czy poradzę sobie ze wszystkim, co mnie czeka?
Adwentowe historie biblijne mówią o podobnej sytuacji – o młodej kobiecie spodziewającej się dziecka, która zastanawia się: „Czy dam radę? Czy mogę stać się matką Bożego Syna?” Opowiadają o młodym cieśli, który jest powołany, by zostać ojcem i wiernym mężem; o prorokach, którzy dostają nakaz, by prorokować o nadchodzącym Emanuelu; o pasterzach, którzy opuszczają pastwiska, by stać się świadkami narodzenia Jezusa. W każdej z tych historii czytamy, że Bóg daje ludziom wielkie zadania i jednocześnie zapewnia, że ci, którzy ich usłyszą i uwierzą, nie pozostaną sami.
Nadchodzący Adwent niesie nam, naśladowcom Chrystusa, pytania, które sami sobie musimy zadać: „Czy będziemy goto-wi, kiedy narodzi się Jezus? Jak przygotujemy serce, umysł, ciało i ducha na powitanie Boga, który do nas przychodzi?”
Zapalanie świec wieńca adwentowego daje nam okazję do refleksji nad Pismem Świętym w oczekiwaniu na Boże Narodzenie. W wieńcu tym są trzy purpurowe świece, jedna różowa i jedna biała, Chrystusowa, stojąca w środku. Co tydzień spotykajcie się z przyjaciółmi ze zboru lub członkami rodziny, by zapalić jedną ze świeczek, wierząc, że tym prostym gestem raz jeszcze zapraszamy Chrystusa do naszego życia.
Pierwsza Niedziela Adwentu
Nadzieja w Domu Pańskim
Powiedz: Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Do domu Pana pójdziemy! (Ps. 122,1)
Zapal pierwszą świecę – świecę nadziei.
Przeczytaj Psalm 122 oraz Księgę Izajasza 2,1-5.
Pomyśl: Izraelici powierzyli życie obietnicy, że pewnego dnia zamieszkają w „Domu Pana”. Wędrowali po pustyni, aby znaleźć Ziemię Obiecaną. Oczekiwali, że tam zamieszkają, choć żyli w niewoli. Trwali w przekonaniu, że pewnego dnia Boża obietnica zostanie spełniona.
Podejmij działanie: Czemu powierzyłeś swoje życie? W co wierzysz pomimo wszelkich przeciwności? Jak w czasie tego oczekiwania odczuwasz Bożą obecność? Spisz to, co dla ciebie znaczy obietnica, nadzieja, wiara i ufność. Podziel się swoimi przemyśleniami z rodziną i przyjaciółmi.
Pomódl się: Święty Panie, pomóż nam znaleźć nadzieję pośród rozpaczy oraz wiarę pośród zwątpienia. Niechaj czas Adwentu zrodzi w nas oczekiwanie na wejście do Twojego Domu. Amen.
Druga Niedziela Adwentu
Pokój w Domu Pańskim
Powiedz: Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. (Mat. 3,2)
Zapal drugą świecę – świecę pokoju.
Przeczytaj Księgę Izajasza 11,1-10 oraz Ewangelię Mateusza 3,1-12.
Pomyśl: Słowa Jana Chrzciciela potrząsają nami do głębi i nie pozostawiają miejsca na zadawanie pytań. Jan daje jasno do zrozumienia, że sposobem na przygotowanie się na przyjście Chrystusa jest pokuta. Zacytował słowa Izajasza, przypominając wszystkim słuchającym go, że droga pokoju jest drogą sprawiedliwości i przebaczenia.
Podejmij działanie: Zastanów się, jakie dziedziny twojego życia potrzebują pokoju. Weź głęboki oddech, wdychając powietrze przez nos i wypuszczając przez usta. Z każdym wdechem przyjmuj pokój, z każdym wydechem, wydychaj pokój. Poświęć na to ćwiczenie kilka minut, przyjmując z otwartością to, co łączy cię z innymi.
Pomódl się: Boże, znasz takie miejsca w naszym życiu, które wiąże presja i niepokój. Z każdym oddechem pomóż nam głębiej poznawać drogi Twojego pokoju. Amen.
Trzecia Niedziela Adwentu
Radość w Domu Pańskim
Powiedz: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie: Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest ewangelia. (Mat. 11,4-5)
Zapal trzecią świecę – świecę radości.
Przeczytaj Księgę Izajasza 35,1-10 oraz Ewangelię Mateusza 11,2-11.
Pomyśl: W słowach Księgi Izajasza i Ewangelii Mateusza odnajdujemy radykalną obietnicę nadziei głoszoną w czasach niepewności, wygnania, zamieszania i strachu. To, że pośród ogólnego zgiełku możemy usłyszeć, zobaczyć i poznać odkupienie w Bogu, jest powodem do świętowania i radości – do tego stopnia, że nawet pustynia raduje się i rozkwita życiem. Królestwo Boże, za którym tęsknili Izraelici, przybliżyło się teraz w życiu i obecności Jezusa. To poselstwo jest wezwaniem do radości.
Podejmij działanie: Zastanów się nad każdą dobrą wiadomością, którą otrzymałeś w tym roku. Spisz je i podziękuj za nie Bogu. Włącz piosenkę, którą lubisz, i pozwól sobie na taniec. Możesz po prostu wystukiwać rytm stopą albo w tańcu sięgnąć gwiazd. Wyraź swoją radość i wdzięczność dla Świętego.
Pomódl się: Boże, poślij nam obietnice nadziei, abyśmy pośród strachu i niepewności mogli dostrzec Twoją dobroć i tańczyć z radości na myśl o Twoich obietnicach. Amen.
Czwarta Niedziela Adwentu
Miłość w Domu Pańskim
Powiedz: Nie lękaj się […], albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego. (Mat. 1,20-12)
Zapal czwartą świecę – świecę miłości.
Przeczytaj Ewangelię Mateusza 1,18-25.
Pomyśl: I List Jana 4,18 przypomina: W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń. Choć słowa te napisano wiele lat po narodzeniu Jezusa, słychać w nich echo poselstwa, które anioł przekazał Józefowi: Nie lękaj się. Gabriel powiedział to samo Marii. W tych historiach odnajdujemy prawdę, która dotyka także naszego życia. Narodziła się Doskonała Miłość Boga. Przez swoje przyjście nie pozbawiła świat smutku, ale ufamy, że Stwórca w Jezusie otulił smutki tego świata swoją miłością, przepędził nasz strach i uleczył nasze życie.
Podejmij działanie: Jednym ze sposobów, w jaki miłość staje się namacalna, jest dzielenie się z innymi. Podczas nadchodzącego ostatniego tygodnia adwentu oddaj na cele dobroczynne produkty spożywcze lub ubrania – na przykład do schroniska dla bezdomnych lub banku żywności. Zastanów się, w jaki sposób niesienie pomocy innym przepędza z naszych serc strach i krzewi w nas miłość.
Pomódl się: Boże, który kochasz, który jesteś miłością, zabierz nasz lęk. Pragniemy kroczyć za Jezusem. Amen.
Boże Narodzenie
Dziecię w Domu Pańskim
Powiedz: Jak miłe są na górach nogi tego, który zwiastuje radosną wieść, który ogłasza pokój, który zwiastuje dobro, który ogłasza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg jest królem. (Izaj. 52,7)
Zapal środkową świecę – świecę Chrystusową.
Przeczytaj Księgę Izajasza 52,7-10, Psalm 98 oraz Ewangelię Łukasza 2,1-20.
Pomyśl: Pojawienie się aniołów zwiastujących pasterzom wieść o narodzeniu Jezusa Chrystusa jest jednym z najbardziej rewolucyjnych dzieł Bożych opisanych w Biblii. Śpiący na wzgórzach koło Jerozolimy stali się pierwszymi głosicielami dobrej nowiny o tym, że Bóg jest z nami.
Podejmij działanie: Kiedy w tym Dniu Narodzenia Pańskiego radujesz się dobrocią i tajemniczością Boga, pozwól sobie na kilka chwil w ciszy i skupieniu. Zadaj sobie pytanie: „Jak będę dzielił się z innymi Dobrą Nowiną Boga? W jaki sposób zamanifestują się w moim życiu i w życiu innych nadzieja, pokój, radość i miłość?"
Pomódl się: Wcielony Boże, Dziecię, które przychodzisz, by zbawić, pokazuj nam nieustannie, gdzie mieszka miłość, abyśmy mogli przyłączyć się do dzieła odkupienia.
Claire K. McKeever