Lud, który chodzi w ciemnościach, zobaczył wielką światłość, mieszkańcom mrocznej krainy śmierci rozbłysła światłość (…) ponieważ narodziło się nam Dziecko, Syn został nam dany a na Jego barkach spoczęło panowanie. Nazwano Go imieniem: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju  (Iz 9, 1, 5. BE).

 

    Kolejny Adwent i Boże Narodzenie. Ile jeszcze przed nami, to wie jedynie Bóg, bo w Jego rękach jest nasze dzisiaj i nasze jutro. Pisząc te słowa u progu tych wielkich wydarzeń, których pamiątkę wkrótce będziemy obchodzić, pragnę podzielić się z Wami refleksją nad tym co za nami, a także zastanowić się nad tym jakim Kościołem jesteśmy, a jakim chcielibyśmy być?

Czy kolejny mijający rok jeszcze bardziej zbliżył nas do obrazu Kościoła, jaki chce wiedzieć Jezus?

    To był bardzo trudny rok, w którym, jak powiedział jeden z naszych pastorów; koronawirus toczył walkę z koroną stworzenia, o koronę życia. Pandemia jeszcze nie minęła, ma się dobrze i cały czas modlimy się o Boże zmiłowanie. Między innymi dlatego ten rok był wyjątkowy dla świata, dla globalnej gospodarki, także dla Kościoła. Zamknięte kaplice i kościoły, przekazy internetowe, małe domowe społeczności, osobista modlitwa, indywidualna refleksja nad Słowem Bożym, a także izolacja połączona z kwarantanną. Świat się zatrzymał. To czas, by pomyśleć o tym, co naprawdę ważne, co naprawdę się liczy. To czas, by się zatrzymać i w ciszy wsłuchać się w Boży głos do mnie i do Kościoła.

   Nasze społeczności w miarę łagodnie przeszły turbulencje związane z odwoływanymi nabożeństwami, brakiem jakichkolwiek innych aktywności spowodowanych tzw. koniecznością zachowywania dystansu społecznego. Tej jesieni odwiedziłem kilka zborów i widzę, że frekwencja na nabożeństwach jest coraz lepsza. Spragnieni społeczności gromadzimy się coraz liczniej, oczywiście zachowując wszelkie przewidziane zasady dystansu społecznego. To dobrze, bo Kościół nie może istnieć jedynie w przestrzeni wirtualnej.

    Cieszy fakt, że w mijającym roku placówka misyjna w Puławach usamodzielniła się i została powołana nowa parafia. Duża w tym zasługa pastora ks. Jarosława Batora, którego dzielnie wspiera małżonka, probatorka Katarzyna Bator. Modlimy się o naszych współwyznawców w Puławach, by Bóg błogosławił misje i ewangelizację w tym mieście.

  Wyższe Seminarium Teologiczne rozpoczęło trzeci rok nauczania. Kolejna grupa słuchaczy przygotowuje się do służby w Kościele. Student WST i ChAT Daniel Kułakowski rozpoczął służbę pastora probatora w zborze grudziądzkim. Pastorem zboru warszawskiego został dotychczasowy duszpasterz parafii kieleckiej ks. Wojciech Ostrowski. Po odejściu do Domu Ojca ks. Romana Markowskiego, obowiązki pastora w Przemyślu z powodzeniem pełni brat Henryk Olszański. Zbór w Tarnowie ma nową piękną kaplicę, dzięki ogromnej pracy i zaangażowaniu finansowym tamtejszej społeczności i pastora ks. Adriana Myślińskiego. Cieszą wszelkie inicjatywy i działania, które sprawiają, że zbory nie tylko istnieją, ale rozwijają się zarówno liczebnie, jak i duchowo.

  Niestety z powodu niegasnącej pandemii byliśmy, jako kierownictwo Kościoła, zmuszeni do przeniesienia Konferencję Doroczną. Jak Bóg pozwoli w czerwcu przyszłego roku będziemy świętować stulecie naszej wspólnoty eklezjalnej w Polsce. Chcemy wykorzystać jubileusz, by na nowo zdefiniować i wyznaczyć cele i zadania, które Bóg stawia przed nami. Z ogromną radością powitaliśmy ukazanie się nowego Kancjonału. Po pięćdziesięciu latach od wydania poprzedniego, witamy to nowe dzieło, przygotowane przez Komisje Liturgiczną pod przewodnictwem ks. Jana J. Ostryka. Śpiewnik oficjalnie wszedł do użytku w pierwszą niedzielę nowego roku kościelnego.

  Jakim Kościołem chcielibyśmy być? – trzeba jasno powiedzieć, że byliśmy, jesteśmy i chcemy być Kościołem otwartych umysłów, serc i drzwi. By każdy przychodzący do nas mógł znaleźć; ciepło, miłość, a przede wszystkim Chrystusa, który żyje i jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki.

   Życzę wszystkim pastorom, rodzinom pastorskim, członkom i sympatykom Kościoła, by ogień Ducha Świętego rozpalał nasze serca i abyśmy pełni pasji i miłości służyli tym, których Bóg stawia na drodze naszego życia.

   Na Adwent, Boże Narodzenie i Nowy Rok życzę wszystkim współwyznawcom pokoju, który przewyższa wszelkie zrozumienie, zdrowia, radości z narodzenia Pana i błogosławionego 2021 roku.

Superintendent Naczelny

Ks. Andrzej Malicki

List do Kościoła